Niwelowanie nieprawidłowości w rozwoju dzieci do lat 2

Jeśli doświadczasz trudności z nakarmieniem swojego dziecka. Odmawia ono jedzenia, zbyt słabo przybiera na wadze, ma wzmożony apetyt lub zauważasz inne trudności związane z żywieniem swojego malucha, skorzystaj ze wsparcia Zespołu do spraw żywienia dzieci.

Problemy z karmieniem,  według światowych danych, dotyczą 25-45% niemowląt i małych dzieci.  

Skuteczność niewelowania tych trudności zależy od pracy rodziców, jak również grupy specjalistów.

Trudności z karmieniem mogą wynikać z :

• zaburzeń rytmu dobowego (snu czuwania, pór karmienia) dotyczą najczęściej wcześniaków, niemowląt z chorobami układu krążenia, oddechowego, wadami i zaburzeniami dotyczącymi jamy ustnej, przełyku, układu pokarmowego, niemowląt z nadmierną sennością, męczliwością lub nadmiernym pobudzeniem i in.
• doświadczanych urazów, np. pourazowe zaburzenia odżywiania związane z nasilonym lękiem związanym z karmieniem i połykaniem u dzieci, które przeżyły silny stres, będący wynikiem zakrztuszenia się, intubacji, założenia sondy żołądkowej, wymiotów, silnego bólu, refluksu żołądkowo-jelitowego
• zaburzeń z zakresie przetwarzania sensorycznego
• trudności w nawiązaniu kontaktu z dzieckiem

Ze względu na wieloczynnikowe podłoże problemów z karmieniem dziecka, profesjonalna pomoc realizowana jest w zespole specjalistów:
lekarz pediatra, neurologopeda, psycholog, gastrolog, dietetyk.

Zapraszamy rodziców z  dziećmi od 0 do 2 roku życia.

Opieka psychologiczna dzieci i rodziców

Wspomaganie rozwoju małego dziecka wymaga obszernej wiedzy z zakresu psychologii rozwojowej i klinicznej, a także posiadania doświadczeń w zakresie pedagogiki zabawy. Przede wszystkim należy mieć świadomość, że zabawa jest podstawą rozwoju małych dzieci, które w pierwszych latach życia nie potrafią dobrze radzić sobie w sytuacjach zadaniowych. Wynika to stąd, że skupiają uwagę w dużej mierze tylko na tym, co je w danym momencie interesuje. W rezultacie w wyniku spontanicznej zabawy uczą się aktywności polegającej na eksperymentowaniu, naśladowaniu i współdziałaniu. Trudno zmusić je, by wykonywały polecenia, jeżeli nie są czymś autentycznie zaciekawione. W praktyce oznacza to, że wczesne wspomaganie rozwoju powinno przebiegać przede wszystkim w oparciu o zabawy, które mają charakter terapeutyczny. Odpowiednio zaplanowane zabawy terapeutyczne mogą zapobiegać występowaniu wymienionych wyżej problemów. Psycholog i pedagog znający specyfikę rozwoju dzieci niewidomych, głuchych, autystycznych, niepełnosprawnych intelektualnie czy też ruchowo jest w stanie wykorzystać inicjatywę dziecka i zaproponować mu aktywności pobudzające ciekawość i stwarzające okazję do samodzielnego działania. W kontakcie z dzieckiem terapeuta może dodawać mu odwagi do poznawania otoczenia i angażowania się w interakcje społeczne zarówno podczas zajęć indywidualnych, jak i grupowych.
Najbardziej znaną formą tej pomocy jest poradnictwo. Psycholog bądź pedagog w odpowiedzi na problemy zgłaszane przez rodziców udziela im – w oparciu o posiadaną wiedzę i własne doświadczenie zawodowe – wskazówek, jak powinni radzić sobie w trudnych sytuacjach. Tak się często dzieje, gdy pytają oni na przykład jak nauczyć dziecko samodzielnego jedzenia czy korzystania z toalety, albo jak z nim postępować, gdy ma napady złości lub czegoś się boi. Najlepiej jest wówczas porozmawiać z rodzicami o konkretnych zachowaniach dziecka i ich kontekście sytuacyjnym. Zanim zacznie się poszukiwanie rozwiązań, warto spytać o to, jakie ich zdaniem są przyczyny istniejących trudności.| Warto zainteresować się także, czy zdarzają się sytuacje, w których niepokojące lub trudne zachowania nie występują. Taka wspólna analiza problemu może dostarczać cennych spostrzeżeń, dzięki którym rodzice sami znajdują podpowiedź, jak powinni sobie radzić. Specjalista dostarcza im często jedynie brakujących informacji o potrzebach dziecka i specyfice jego rozwoju związanej z niepełnosprawnością. Wówczas rodzina ma poczucie, że na równi ze specjalistą jest zaangażowana w pracę nad przezwyciężaniem trudności. z większym przekonaniem wdraża w życie wspólne ustalenia i modyfikuje postępowanie w zależności od rezultatów. Taka forma współpracy jest znacznie skuteczniejsza niż arbitralne udzielanie porad, które mogą budzić opór w rodzinie, ponieważ nie czuje się gotowa do ich przyjęcia.
/źródło: " Program poprawy opieki nad matką i dzieckiem w ramach Programu SSD w województwie opolskim do 2020 roku "Opolskie dla Rodziny"/

Mobilny instruktaż rehabilitacyjny w warunkch domowych

Wczesne usprawnianie ma za zadanie nie tylko poprawę aktualnego stanu funkcjonowania dziecka, ale często także zapobiega jego pogorszeniu się. Podjęcie działań stymulujących dziecko we wczesnym etapie jego rozwoju uwarunkowane jest tym, iż:
- rozwój przebiega bardzo dynamicznie, dzięki intensywnemu dojrzewaniu układu nerwowego, który
ma duże możliwości adaptacyjne i kompensacyjne;
- istnieje możliwość wyrównywania lub zahamowania zaburzeń czynności psychoruchowych dziecka;
- brak jest zaburzeń wtórnych, mających podłoże w nawykach pojawiających się wraz z wiekiem, co
często utrudnia terapię i edukację.

W programie usprawniania dokonywana jest ocena postępów dziecka, umieszczone są zadania, które będą wprowadzane, rozwijane, wzbogacane o nowe czynności. Na wstępie przedstawiony jest zwięźle powód, tło, nieodzowność każdego punktu działania. Za każdym razem, kiedy sporządzany jest plan rodzice i terapeuci mają możliwość wyboru zadań do wykonania - lepiej jest wybrać najważniejsze (dwa-trzy) zadania dotyczące danej sfery rozwoju, niż koncentrować się na wszystkich zadaniach. Realizacja programu z małym dzieckiem odbywa się w trakcie czynności pielęgnacyjnych, samoobsługowych, jak i w formie zabawowej. Wszystkie zabawy stymulują rozwój umiejętności komunikowania się, pogłębiają więzi społeczne, ćwiczą różnorodne funkcje zmysłowe: słyszenie, widzenie, powonienie, czucie. Zabawy mają jednocześnie dużą intensywność i charakter rozluźniający; motywują dzieci do dzielenia się, słuchania; rozwijają i kształcą spostrzegawczość, umiejętność reagowania i wyobraźnię. Stymulując umiejętność wyrażania się przez mowę, mimikę, gestykulację i motorykę, zawierają częste powtórzenia, co jest konieczne podczas wspólnej zabawy. Dziecko doświadcza w zabawie pewnej regularności, aby ćwiczyć i rozwijać swoje podstawowe sprawności. Niezmiernie ważnym jest, aby nauczyć rodziców jak mogą i powinni wspomóc rozwój swojego dziecka w warunkach domowych, ponieważ wtedy fizjoterapia nie jest dla dziecka stresująca, prowadzona w formie zabawy mobilizuje je do pracy, dostarcza prawidłowych doznań czuciowych i ruchowych oraz włącza rodziców do czynnego udziału w procesie terapii poprzez naukę odpowiedniej pielęgnacji, karmienia, noszenia, czy układania malucha. Odpowiednia stymulacja ciała dziecka wyhamowuje niepożądane odruchy, a w ich miejscu pojawiają się fizjologiczne wzorce ruchowe, które umożliwiają prawidłowy rozwój dziecka.

/źródło: " Program poprawy opieki nad matką i dzieckiem w ramach Programu SSD w województwie opolskim do 2020 roku "Opolskie dla Rodziny"/

Leczenie paliwizumabem

Działania są skierowane do ok. 7 dzieci/rok z hemodynamicznie istotnymi wrodzonymi wadami serca, które nie mają możliwości skorzystania ze szczepień przeciwko wirusowi RS, finansowanych ze środków NFZ. Lek Synagis zostanie podany ww dzieciom w wieku do 2 roku życia, w okresie aktywności wirusa, tj. od listopada do kwietnia.
Najczęstszą przyczyną zakażeń układu oddechowego u dzieci są infekcje wirusowe, zwłaszcza infekcje wywołane wirusem syncytium nabłonka oddechowego – RSV. Wirus RS jest odpowiedzialny za większość przypadków zapaleń oskrzelików i zapaleń płuc występujących u dzieci w dwóch pierwszych latach ich życia. Zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiej choroby dolnych dróg oddechowych wywoływanej przez ten wirus, istnieje u niemowląt urodzonych przedwcześnie, z dysplazją oskrzelowo-płucną (BPD) i wrodzoną wadą serca . Zakażenie wirusem RS może być przyczyną opóźnienia operacji kardiochirurgicznej u 35% dzieci, a co więcej przeprowadzenie operacji w trakcie zakażenia powoduje większe ryzyko powikłań pooperacyjnych, w tym pooperacyjnego nadciśnienia płucnego . W związku z brakiem skutecznych i efektywnych metod leczenia zasadniczą rolę odgrywa profilaktyka zakażeń RSV. Zapobieganie ciężkiej chorobie dolnych dróg oddechowych wywołanych przez RSV jest możliwe poprzez zastosowanie immunizacji (poprzez podanie specyficznych przeciwciał) u dzieci z grup wysokiego ryzyka.
/źródło: " Program poprawy opieki nad matką i dzieckiem w ramach Programu SSD w województwie opolskim do 2020 roku "Opolskie dla Rodziny"/

W celu umówienia wizyty, prosimy o kontakt: Małgorzata Łakomska  tel. 77 454 54 01 wew. 611; poradnia@ginekologia.opole.pl

Więcej o programie Opolskie dla Rodziny  tutaj